Fermanlar yazıp haciz mi koydun.
Bir sefer yanıma gelemez misin.
Ahrazın birinden bir şey mi duydun.
Rüzgârla kapımı çalamaz mısın.

Aynı renk içinde gölgeli yaşam.
Ne tevazu bilir, ne de ihtişam.
Dikenin üstümde, bozuldu neşem.
İçimden çıkartıp, alamaz mısın.

Kardeşin kardeşe küsmesi acı.
Hüzün sirayettir, katıksa sancı.
Erdem kumaşından varsa ilacı.
Nefsinden ötede, bulamaz mısın.

Patlayan eldeki alkışa kanma.
Secdeye çöküp de minnetler sunma.
Yansa da ciğerin, kimseye sönme.
Kevgir kaplıları sulamaz mısın.

Tokmağı tutanın davulu olma.
Kadehten kadehe boşalıp dolma.
Birisi’ne yoktan karalar çalma.
Dilin kemiği yok, bilemez misin.

Vakit tamam derse, ecel gülerek.
Gitmem denilir mi, sonu bilerek.
Anla artık asıl doğum ölerek.
Benimle beraber ölemez misin.




zekeriya duman