BİR ÖLÜDEN MEKTUPLAR- 4 (Son Randevu)



Bir dörtlüğün son mısrası gibiyim.
Vedalaşmanın uç noktalarında.
Yaşanmışlık adına neler varsa.
Geride bırakılacak bir kapı önündeyim.
Tüm hatıralarımı, aşklarımı ve mutluluklarımı?
Bir heybeye doldurup astım kökleri,
gökyüzünde olan ağacın bir çatalına.
Bu gün yirmi dört eylül pazartesi sabah sekiz otuz.
Bitmiş bir hayatın yeni bir başlangıcı.
Yeni bir dünya yeni bir hayat. ben geçmişi acı,
yıkılmışlık abidesi BU ADAM kimsenin anlayamadığı.
Ne aşklar yaşadı sonu acı ve hüsranla biten.
Şimdi Onun karşısına çıkmak için sıra bekliyor.
Veremeyecek hesabı yok. O sadece sevdi, sevilmeyi bilemedi.

Bir dörtlüğün son mısrası gibiyim.
Vedalaşmanın uç noktalarında.
Bir son randevuydu istediğim. Son bir buluşma.
Ölü bir adamdan yazılan son bir mektup.
Ve bir DİLEK’ti söz verilip de tutulmayan.
Korkaklara yer yok dar gelir bu meyden.

Bir dörtlüğün son mısrası gibiyim.
Bitmemek için çırpınan ve,
Noktası konmamış son kelimede,
okunduktan sonra kapatılıp bir kenara atılan.
Ölü bir Adam ve son vedalaşmasıydı bu kağıda yazılan.

15-06-2006-Perşembe
Tuğrul Ahmet Pekel