Kan hiç gül kokar mı Anita?
Parmak uçlarımda dolanır, utancıyla
Başka şehirlerin mis kokulu caddeleri.

Şehir, kendini karalayan bir bulutu düşler mi?
Çürümüş meyveyi kurt kemirir
Ah Anita!
Beynimde bir demir, bir demir
Ve “çeliğe su verilir.”

Düş, parmak izlerimden
Şehir gözlerimden silinir.
Pencerede bir saksı
Gölgemden önce devrilir.

Anlamayacaksın beni Anita
Prangalarını çözeceğim fikrimin
Bir ocakta su nasıl kaynarsa
Sigaramdan öyle düşeceğim seni parça parça.

Kan hiç gül kokar mı Anita.
Sokak köşelerinde vuruldun mu hiç sen?
Hayallerinin içinde yatakta gömüldün mü?
Mezar taşını koymadan baş ucuna,
Çelik yanına su verdiler mi hiç senin?

Evden çarşıya yalın ayak çıkarken,
Uçurtmanı bir taşla çaldılar mı hiç?
Şehrinin evlerini, o evlerinin taşlarını
Tuğla tuğla yıktılar mı hiç senin?

Ah Anita.
Düş parmak izlerimden.
Şehir gözlerimden silinsin.

Ve ben bir çocuğu
Hayal kırıklarının içinde
Kağıttan gemi yürütürken
Severim.

M.Ö./2008
kahramanmaraş