PENCEREDEKİ KAVAK AĞACI

Bahçemizin neşesi kapımızın bekçisi olmuştun,
Her gün gelip sana candan selam durmuştum,
Rüyalarımda senle çok dostluklar kurmuştum,
Pencereden kalbimi dinlerdin sen kavak ağacı.

Gecelerime renk katan hayallerim olmuştun,
Karayel ile bir olmuş çocuklar gibi coşmuştun,
Canımla can olup benim dertlerimi sormuştun,
Ufkunla gönlümü ferahlatırdın sen kavak ağacı.

Bin türlü hayallere dalardım bütün gece seninle,
Konuşurdun sende candan bir dost gibi benimle,
Yaprakların çırpar ninnilerdin beni kendi dilinle,
Sırlarını bir tek bana anlatırdım sen kavak ağacı.

Her gün misafirin olurdu kuşlar senin dallarında,
Merhametinle yuvalarını yapmışlardı kollarında,
Figanınla coşar seninle çok dolaşırdım yollarında,
Yüreğim seninle çarpar sızlardı hep kavak ağacı.

Sabahın seherinde seninle özlemle buluşurduk,
Doğan güneş ile süzülüp can bulup gülüşürdük,
Esen rüzgârla şen olup bülbül gibi konuşurduk,
Her halimi sırrımı sana anlatırdım kavak ağacı.
Gani YÜCE
22.01.1995/ANKARA