Dört duvar arasındayım
Ve giderek daralıyor nefes alanım
Bağırıyorum ama çığlığım kendi yankısında kayboluyor
Üşüyor nefesim
Üşüyor nefesimin değdiği ellerim

Manzarası yok bu hayatın
Nasıl olsun ki
Dört duvar arasındayım
Ve zamanın hep o karanlık akşamından kalmayım
Bir türlü olmuyor sabah,doğmuyor güneş
Acı desen yanımdan ayrılmayan kardeş!

Hani diyorum ki
Çok mu abartıyorum
Olanı olmayanı gözümde çok mu büyütüyorum?
Bilmiyorum!
Ama bildiğim bir şey var
Etrafımdaki dört duvardan hiçbirini yıkamıyorum...

Dört duvar arasındayım
Etrafım gece
Soğuk gece
Hem de çok soğuk
Üşüyor nefesim
Göğsümde bıçaksız yaralar
Kan damlıyor beynime
Düşüncelerim kısır sancıda
Kalbimin sevgiyle sevişmelerini rehin alıyor
Korkularım
Ve çaresiz anlıyorum
Yenilmişim yine
Benden gün be gün uzaklaşan kendime!!!

Dört duvar arasındayım
Diyorum ki nasıl olsa sıkışıp kaldım
Bari kafamı kaldırayım
Gökyüzüne bakayım
Belki biraz mavi görür umut yüklerim bir kuşun kanadına
Ama kırılmış sanki bütün kuşların kanadı
Ve alıp gitmişler maviyle birlikte kanat seslerini
Gri bulutların ardına
Yıkılıyor koca bir bina gibi içime avuntularım
Gülümsemelerim düşüyor dudaklarımdan
Gözlerimi esir alıyor acı

Ah ne acı
İnsanın kendini avutamaması!

Dört duvar arasındayım
Ayaklarım yaralı
Kendi gölgesinde kayboluyor cüssesiz adımlarım
Ha düştüm ha düşeceğim
Dört duvar arasında
Bitmeyen bir gecedeyim

Hüzünbaz_19