Sessizce severken ses eden sadece kalbim
Mahzun bir gülüşü dahi esirgeyen kimse
Hala deli gibi sevebildiğimin de
Müjdecisidir hasret kaldığım ufukta saklı
Öylesine devasa bir güneş ki
Kabrimde yatıp kalktığım
Gecenin de nuruna vakıf bir faniyim.

Rabbime sadık aşka vakıf
Düşkünlüğüm en çok yalnızlığa
Gel gör ki kalabalık ruhumda
Serkeş bir rüzgârın da ta kendisi
Kendim esip kendimi vurduğum
Bir silah elbet
Ah, içimde saklı o neşe
Ne zamanki vurulayım kalbimden
Yeniden doğmak kadar şükre delalet
Açıp da solan sayısız gonca
Bir güleç kuş ki
Yüreğime konan
O bilinmezde serili içimin teranesi
Gölgemden dahi uzak kılındığım
Belki de evrenin rasathanesi
En çok kalp gözümle sevip
Sonrasında sararıp solduğum.

Her gece bir ölüm
Her şiirse doğuş
Ölümle yüzgöz bir gönül ki
Sevmelerin de meali
Ne zamanki uçsam bir başıma
Eşlik eden melekler
Belki de düşkündür evren içimdeki yüreğin
Kayıp na’şına.

Bir hümayun ki sığındığım
Bir tebessüm aslında dilediğim
Bir resimde saklı mevsim ve benliğim
Görünmesem ne ki
Gördüklerime de akıl sır erdiremedim.

Bir niyaz nelere kadir
Rabbimle hemhal
Yürek sazım kanar da kanar
Kendim çalar kendim söylerim
Başım her derde düştüğünde
Daha çok sevmelerin de mealidir
Elbet eşlik eden gözyaşım
Gönülden ettiğim dualarım
Nazımla usandırdığım bir cihan ki
Sahip olduğum ne?

Şu kuş yüreğimle çırpındığım
Maşuk iken şüheda düşlerime özlem
Yarınlara da gizem diye dokunduğum
Belki de anda saklıdır mutluluk
Huzur ise ne zamanki firar etsem dünyadan
Kuş cenneti misali
Sevdiklerime ettiğim her dua yürekten
Elem olsa da başımın tacı
Severken mutluyum ben.