Dünümden kalanı dünden öncesi;
Ben çok yaktım o yakmasın Allah’ım…
Sarılıp buz gibi mezar taşına;
Ben çok baktım o bakmasın Allah’ım…

Gören var mı gördüğümüz rüyayı;
Çaldılar aklımdan geçen hülyayı;
Şu başıma dönüp duran dünyayı;
Ben çok yıktım o yıkmasın Allah’ım…

Çok şükür “Ya Sabır” düşmez dilimden;
Hicran sağdan vurdu kahır solumdan;
Gün geldi pes deyip hayat yolumdan;
Ben çok çıktım o çıkmasın Allah’ım…

Elinden tuttuğum son kılavuzum;
Soframda ekmeğin aşımda tuzum;
Dolmaya başladı gönül havuzum;
Ben çok aktım o akmasın Allah’ım…

Noktasız, virgülsüz koşan heceden;
Sabahı olmayan nankör geceden;
Kabuk tutan yaralardan, inceden;
Ben çok bıktım o bıkmasın Allah’ım…

Seviyorum onun bahar yanını;
Uzakta olsa da her bir anını;
Hani bir an olsun tatlı canını;
Ben çok sıktım o sıkmasın Allah’ım…

Sen olsan diyorum aşkım, huzurum;
Aklımda, fikrimde, teslim gururum;
Uzaktan yağarken sevda yağmurum;
Ben çok baktım o bakmasın Allah’ım…

Şubat’tan sonrası gelsin haziran;
Ihlamurlar çiçek açtığı zaman;
Hasreti koluma epey bir zaman;
Ben çok taktım o takmasın Allah’ım…

Tut elimden yüzündeki cennetle;
Sarıl bana yıllar süren hasretle;
Bir tabuta bin çiviyi cinnetle;
Ben çok çaktım o çakmasın Allah’ım…

Ali ALTINLI – 24.01.2021
Saat: 23:32