Aşka mazhar güfte
Yalnızlığın kavrulduğu düş tepsisi
Hali hazırda saklı bir umut
Aşkı ılgın kılan hasret
Uğuru gecenin
Ufkunda yalnızlığın
Hala sevebilme yetisi şairin.

Anmaksa rahmeti
Bir düş küresi
Elbet sessizliğin mezarından firar eden
Her hecede saklı keramet
Yükü ağır olsa ne ki?

Yalın bir varlıktan öte
İçi tıkış tıkış
Gönlünü zapt eden hangi hüzünse
Kürediği kadar geceyi
Dilemması olsa olsa latif bir esinti
Göğe nakşeden her b/akış
İzafi aşklar durağında saklı na’şı
Şimdi sözcüklerden örülü
Yarın asmaksa yüreği en tepeye
Tuzağa yakalanan rüzgarın öfkesinde
Savrulsa da heceler
Savunmak adına serzenişte bulunur da bulunur
Sefil şair elbet sadece kendine.

Ve kıyasıya mücadelesi
Kendinde saklı ömrün bakiyesi
Hırpani bir mevsimden arda kalan
Salkım saçak ruhun devindiği
O serzeniş ki
Elbet saklı ruhunda omzunda
Derbeder bir mısradan öte
Miskin gölgelerin seyrinde
Kaçışan her sözcük
Kapana kısıldıkça imgeler
B/ölünür de b/ölünür
Satırlar.

Sevdalı göğün tahliye ettiği her ruh
Kaykıldıkça evrende inip çıkan mutu
Ne öfke ne keder
Düşünmese bile nasıl da heder eder
Mavi sümbüller
Pembeden nakaratı bulutların
Seyyah güneş
Topa tuttukça yağmur
Bulutlarını.

Rengi değişir bir anda
Semanın sermayesi
Elbet yüreğine, ellerine yağan rahmet
Günbegün büyür de büyür ufku
Tebessümler kadar
Acılar da saklı dününde
Bir yonga ki şiirden geride kalan
Oysaki şiir hayatın ta kendisi
Tesellisi tecelli eder ömrün sürdüğü g/izinde.

Latif mevsim
Nazenin deryalarla çoğalan mutluluk
Kardıkça günü
Sevi dilinde
Şakır da şakır evrenin güfteleri
Elbet bülbülün tininde yarenlik eden güldür
Gülümsemek adına
Ruhunda saklı nuru sevginin…