YOLUMUN IŞIĞI AY ÖĞRETMENİM

Sensin yüreğimin tatlı sızısı
Yolumun ışığı “ay” öğretmenim.
Mevla’dan ödülsün, alın yazısı
Tanrıdan bizlere “pay” öğretmenim.

Gönül tezgâhında kurulmuş tahtı
Unutmam sözünü, verilen ahtı
Bir anda bahara dönecek bahtı
Gelecek günlere “say” öğretmenim.

Cehalet dedin de uzattın eli
Bir tatlı rüzgârı, estirdin yeli
Sevgi sarayına postu sereli
En güzel seciye; “huy” öğretmenim.

Sevgiye gidecek gösterdin yolu
Taş değse ayağa uzattın kolu
Dedin ki insanlar Allah’ın kulu
Asalet en güzel “soy” öğretmenim.

Sevgi ırmağından girdik denize
Tılsımlı sözcükler öğrettin bize
Çiğnedin riyayı hep eze eze
Okunu fırlatan “yay” öğretmenim.

Tebessüm ederdin gülen yüzünle
Dersleri verirdin tatlı sözünle
Vatana, bayrağa bağlı özünle
Yürek iklimini “duy” öğretmenim.

Güzellik üstüne hayat dönünce
Âlemin sırları çözülür önce
İnsanlar insanda sevgi görünce
İçilir yudumla “çay” öğretmenim.

İzlerin görülür dağın başında
Tadında sen varsın pişen aşında
Cehaletle olan her savaşında
Savaşın sonunda “toy” öğretmenim.

Bir harf için kırk yıl olunur köle
Aşkın nişanesi varmaktır güle
Layık isem eğer büyük ödüle
Bilirim elinden “pay” öğretmenim.

Aydınlım yürüyor her an izinde
Gözünde fersin, derman dizinde
Bilgi deryasının sırlı gizinde
İlim libasını giy öğretmenim
Musa SERİN, 11.09.2020