1
Yorum
11
Beğeni
5,0
Puan
557
Okunma
bilinmeyen bir yalnızlığım ben
ellerine doğru şehrin
bugün gecenin ayak sesiyim
karanlığında boğulacak kadar
tırlatmışım
sesim yankılanmış bir yerlerde
duyanlar olmuş evet
bir efsaneden ibaretmişim
ancak kalem tutan ellerim
bugün bozdu diyetini
o gün o hastanenin içinde
tek bir cümle
duymak istemediğiydi ruhumun
ama biz buna
kader deyip de razı olduk
ve öyle derindendi ki acısı
üç kıtaya uç iklim gibi dağıldım
parçalarımdı beni yadsıyan
en yakın çağlara bile dayandım da
bu hasretin bu sessizliğine
dayanamayacağım
5.0
100% (3)
Cevap Yaz