aslında ben, ben!
bir kibrit çöpü kadar kısa,
bir orman gibi hasret,
hasret türkümde,
kan yel olur,
dolanır duraklarını,
kan gam olur,
ciğerimin özü kesilir
süt kesiği,
buz kesiği de derler
derler de derler
Ya sevmektir
Ya ölmektir
insan...
ben bir kere denedim
insan olmayı,
sevmek ayağım da pranga
ölmek hüzün de bir gece
ve bütün insanlardan
koşarcasına kaçtım
şimdilerde içimin içinde
öyle boş boş
iki adım ileri gitmeden
geçmişin soğuk sularında
kulaç atıyorum
insan ne ki
bir yürek çarpıntısı
iki pırpır
iki kelime
seni , bende ki seni ...
ahhh...
sonra, sonrası...
uzun bir susuş,
susmanın yorulduğu,
duvarda ki murçun konuştuğu
soluk,
insan ne ki
bir var iki yok
Bilemedin iki metre kefene
omuzda boy verir,
diyemediğin her ne var ise
yol verir
bir kuş daha çırpınır,
hayat belirtisi veririm,
mavinin üzerinde
hüznün gemisinde
Sibel Karagöz

#sibelkaragözşiirleri
#kızıma