ÖZLEM

Başaklar sarardı
Patika yollar bükmeden kıvrımları
Zamanı alıp yalçın kayalara hapsetsem Bahçelerde kuşlar ötmez olduğu zaman
Sırtında budanmış ağaçların dalları

İki büklüm yürürsün annem
Zamanı taşır gibi
Alıp gittin hayallerini

Ne çok çile çekmişsin, bu garip dünyada
Özledim elinden bir dilim ekmek almayı.
Sana hasret kollarım,
sarar uykumu belki gelirsin diye yol gözlüyorum

Yırtık bir resmin durur duvarda
Bir melek edasında beyaz sakalınla
Dalan gözlerime dokun baba
Bak ağlıyorum.

Sensiz nefessiz,
sensiz kimsesiz kaldım
Adını bilmediğim bir yakarış bu

Ne çok özlemişim gel deyişini.
Şimdi üstüme yıkılıyor yıllarım.
Bir yamaçtayım annesiz-babasız
Uçurumun son kıyısında.
Size gelecek günü bekliyorum.
Belli ki sonsuzluğa bir varış bu
Tükenmeyen bir yarış

Köyde ne varsa kurudu baba
Meyvenin hiç tadı kalmadı artık
Virane duruyor bildiğin bağlar
Çağlayanlar bir bir çekildi, kurudu heyhat
Nasipsiz kalan bu topraklarda
Yokluğunuzda geçmiyor zaman.
Ne pınar kaldı, ne gelen keklik
Eşkıya talanında yıkıldı bu mekân.

Duygularım taşar gözlerimden
Düşer gönlümü yakar derinden
Anlam veremediğim sebepsiz anılar
Ayrılık rüzgârları eser başımda
Tüm sevdiklerim bana yabancı düşer
Sevgisiz topraklarda azap yağmurlarıdır pişer

Ne doğan güneşte rahmet
Ne esen yelde şefkat var
Gideceğim bilmediğim diyarlara
Doğduğum yerlere rahmet yağmurları yağana kadar.