Seni uğurlamak nasip olmadı

Ama sen içimdeki garlardan kalkan trenlerdesin vapurlardasın

Başladığın yolculuk sefer yorgunluğunu sezdirecek mi

Arabacı durma ben desem de durma

Dönüp geldimse hayatın çırpıntılarını gördüğüm için

Rolünü kanıksadığında öleceksin

Kahret seni ay ışığında şaçlarınla

Dudaklarındaki ruj senin değil

Bu toprakların çocuğu musun

Aklıma geldikçe sen yalnızlığım çoğalıyor

Sen aşkın ızdırabın haksızlığın zulmün bedelini ödedin

Seslendiğin çiçek baharını kendi taşısın

Bu zembereğin gerginliğinde yazıyorum biliyor musun

Şarkılar türküler bir nebze anlasın sen gene de yabancısın

Ne çıkar bütün güneşlerin söndüğünü söyleme

Sevmek tutulmak onursuzluk değildir

İnsan küçük bir karınca gibi ölüp gidecek mi

Herkes aşktan bahsediyor

Nedir bu aşk ne anlaşıldı ne yaşandı ne de yazıldı

Tükenmeye yüz tuttuğu zamanlar senin heyecanına tutundum

Yaşamın sırlarını anlayan varsa beri gelsin

Gül dikenine şiirin açtığı yere gel

Sana olan tutkunluğumdan bir an öleceğimi sandım

Ten en çok toprağa yakın

Zalimin elinde şebboy ne gezer