PAPATYA
Bunlar sana son sözlerim,
Sana yazdığım son şiir,
Yazdığım son satırlar,
Kırdım kalemimi senden sonra…
Yokluğunda tükendi tükenmez denen kalemim,
Ne yeni bir sayfa açmaya inancım,
Ne seni beklemeye gücüm yok artık.

Papatyalarla geldim kapına,
Ufacık bir not yazdım sana,
’Karavanımız hazır yola çıkmaya,
Götürmeye geldim seni bu alemden’


Ama olmadı,
Duymadın beni , dinlemedin, görmedin.
Tasımı tarağımı toplayıp gelmiştim sana,
Hayatımdaki herkesi silip çıkmıştım yoluna,
Hayatımda bir ben kalarak sana sığındım,
Olmadı…
Diyemedim bunları sana.

Papatyalar evinin kaldırımında,
Ben pencerenin karşısında,
Hep seninleyim sevgili sen olmasan da…
Her engeli yendim sana ulaşabilmek için,
Ama hiç düşünemedim,
Yoktum ben sende,
Şimdi sensiz bir hayat bıraktın avuçlarıma,
Dualarımda da olsa ismin hep dudaklarımda,
Yetişemedim sevgili ben sana.
*

Tam şu an da olmalıydın hayatımda,
Bu sözünü sakın unutma demiştin bana,
’Ben sağ oldukça sen sol yanımda kalacaksın’
Unutmadım.
Arkadasındayım sözümün hâlâ.
Ben seni çok sevdim.
Her şeyden vazgeçtim sana sarılmak için,
Sen de bunu unutma..
Benim senden başka kimsen kalmadı da,
Sende gittin beni sığdırıp bir hoşça kala…