4
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
803
Okunma
Ne zaman özgürlük dokunsa dilime
Gözlerim çekilir gider kendine
Ellerimde bir parça aydınlık üşür
Alaca karanlığına dalar gibi.
Hani gün yorar da
Gece uyutmaz saatlerdedir zaman,
Usulca düşlerin derinliğine dalarken
Buğulu bakışlar düşer kalemime
Başlar şiir kanamaya dilimden..
Oysa simdi ne çok şiir yazılırdı
Yorgun zamanlara.!
Ellerimizden,
Su misali akıp geçerken güzel günler
Ki yılgınlığı değil
Direnmeyi öğrenseydi.!
"Utancını"
kasgetinin altına sağlayanlar.
Umut gitmeyip kalsaydı yarına dair.
Buğulu bakışlar deydiğinde kalemime
Gece kıskanırdı, gün ışığından
Yoksul çocukların gözlerinin siyahını.
Kendiliğinden dağılır giderdi,
Kirpiklerine gizlenmiş hüzün!
Şiirler gör nasıl bozardı,
Sessizliğini bu vurdum duymaz karanlığın...
Abdullah Oral.....
5.0
100% (5)
Cevap Yaz
