2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
1117
Okunma
Kim Üzebilir ki
Ne güzel bir sakinlik...
Ruhum tekbir çekiyor,bedenim rabıtalar da sanki.
Ne güzel bir huzur ey sevgili...!
Sana yakın olmak ,
Sana varan yolları dergah saymak bir bir...
Hissedebilmek tatlı esintide,
dua melaikelerinin varlığını...
Ne güzel cüssemin tüy gibi hafif,
konuşmaların sa bir o kadar ağır olması.
Ne güzel kelimelerin dinlenilmeye değecek,ehemmiyete bürünmesi...
Ender muhabbetler kervanında bir lokmaya talip olmak ne güzel...
Dünyevi işleri bir an bırakıp,ıslatmak seccadeni huşu ile...
Şimdi kim üzebilir ki?
Şimdi hangi cüsseyle gücü yetebilir ki?
Dağ değil dağları yaradan var iken...
KRALiCESULTAN
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz