Alışırsın
yaz akşamlarında daha bir alışırsın ayrılığa
ufuk çizgisi bıçak sırtıdır kayboluşlara
güneşin düştüğü yerde kalır bakışların
denizin devrildiği yer gurbettir kumsala
yine yeniden ayrılığa şahit olur gözlerin
ve alışırsın

kayalar rüzgarın esintisiyle
mistik ezgiler çalar peşinden
çoban kavalının yanık sesiyle buluşan dalgaların,
sahili her öpüşündeki vefa da sabitlenir özlemin.

tek başına dolaşırsın iğde kokulu kıyılarda
yasemin çiçeği yüklü şarkılar mırıldanırsın
yüreğini teskine
bir aldanışa daha isyan vardır
kendinden bile sakladığın sesinde

deniz kabuğuyla bütünleşmiş
milyonlarca yıldır tarihi şekillemiş
bir deniz taşına gıptayla bakarsın
avucunda sımsıkı tutarken
binbir mana yüklersin ebruli kıvrımlarına

“ah bile bilseydi insanoğlu”
oysa ne kısadır ömrü dersin
illa..illa da
susmaz ve küsmezdi kimse kimseye
der; yine de susarak alışırsın.

Aliye Uyanık
09.01.2021/ Çanakkale/Dalyan

FOTOĞRAF: ALİYE UYANIK