Günaydın!
Kısa zamanda nesli tükenecek olan bakkallar
Çoktan açtılar kepenklerini
Sokağın köşesindeki anne kedinin ağzında
Dünyalar dolusu telaş
Yolculuk çileli
Metreler ötesine yavru nakli yapıyor
Yuvadaki yavruları aç kalacak diye
Durayazacak ebabilin kalbi
Her şehrin en tembeli yine köpekler.


Tünaydın!
Bilmem nerede sabah hâlâ
Fakat iyi bilirim nerelerde gece
Zor bir bilmece sessizliği yolların,
Çözebilene aşk olsun.


Gün boyu istilaya uğrayan parklar
İstirahat etmeye hazırlanırken
Herkes köşesine çekiliyor.
Kısacık bir es için
Güvenli bölgelerine gidiyor günün tüm yorgunları
Geriye kalan her şey standartlar anıtı
Bu koşuda hep geride kalan yalnızlar,
İyi akşamlar!


Kimler kimlere açılırken
Hava kapatıyor
Neyse ki alışkınım.
Ben insanlıktan çıkarken
Bulutlar yağmur toplama derdinde
Birileri ölmüş kulaklarıma kadar geliyor feryatlar
Bir aksilik olmazsa mezarı başında
Az pide ve ucuz ayran dağıtılacak arkasından
Haftasına ve kırkına mevlit okutulacak adına
Hemen sonra unutulacak sesi ve kokusu
Öyleyse hâlâ neden bu şuh kahkahalar?


Geceler sahiden de ’’iyi’’ olabilirdi!