Beni böyle perişan ortada bırakarak,
Divaneye döndürdün duygularımı vurup!
İnleyen yüreğimi alev alev yakarak,
Muradına erdin mi küllerimi savurup!

Vurduğun aşk sillesi iflah etmez art arda.
Yaktığın şu sinemi söndüremezsin harda.
Candan öte sevdimde şimdi aklım firarda,
Başımı taştan taşa vururum durup durup!

Dertlerime em olup bir gün şifa katmadın,
Neler neler dedin de hiç birini tutmadın,
Şu divane gönlümü bir kere avutmadın,
Benliğimin üstüne sere serpe oturup!

Sevene sor bilmez mi sevdiğinin halini,
Sevdiğinden gayrıya diyemez ahvalini,
Geciktirme vuslatı uzat artık elini,
Ne olur kaçma gülüm bana yüzünü burup!

Ne zaman cebelleşse aklım hep gönlüme tuş,
Gönül dediğin ne ki daldan dala uçan kuş.
Döndürme viraneye uçmasın bedenden huş,
Beni bende bırakma ateşlerde Kavurup!

Senden bir başkasına ne Vav oldum ne de Nun,
Ela gözlerin beni sana edeli meftun.
Ne olur bir kere de sevgime sevgini sun,
Boş yere avunmayım senli hayaller kurup!

Ankara-07.01.2021
Ümit Zeki SOYUDURU