Böylesi sevmemeliydim seni...
Dünyanın tüm güzelliklerinin sende vücut bulduğunu,
Tüm olumsuz olayların senin karşında güzele döndüğünü zannetmemeliydim,
Yada seni nasıl sevdiğimi bilmemeliydin,
Benim için ne kadar önemli olduğunu göstermemeliydim...
Zorlamamalı alıştırmamalıydım kendimi bu sevgi denen belaya...
...
Seni bu kadar derin sevmemeliydim sevgili...
Acılarımla yaşamayı öğrenmişken mutluluğun yaraları iyileştirdiğini,
Acıya dayanmanında seni sevmekle olduğunu bilmemeliydim,
Sen geçen her hayali gerçek olacakmış gibi düşlememeliydim...
Her iç çekişimde sen çekimine kapılmamalıydım,
Harflerin formüllediği sırlar seni getirmemeliydi bana..

Seni bu kadar uzun sevmemeliydim sevgilim...
Hayatı her şekilde çözümlemiş olan sende zor bir problem olmalıydım,
Beni bu kadar çabuk çözümlememeliydin..
Karmakarışık darmadağınık kalmalıydım açılmamalıydım,
Yaralarıma tuz basmayı öğrenmişken senin ilaç olacağına inanmamalıydım...
Senin bana seyrek dönüşlerinden anlamalıydım sevilmemen gerektiğini...

Seni bu kadar pervasızca sevmemeliydim sevgilim...
Ben seni görmek , sesini duymak için saniyeleri sayarken ,
Senin sayısız günleri görmezden geldiğini görmeliydim...
Susuşlarının aslında git demenin çığlığı olduğunu,
Ben gel dedikçe sığındığın bahanelerin kaçış planı olduğunu anlamalıydıım...

Seni bu kadar çok sevmemeliydim sevgilim...
Aslında ilk sana gelişimde her şeyin alel acele gelişmesinden bilmeliydim,
En ufak pürüzsüz pürüzlerin dilinde binlerce bahane olduğunda anlamalıydım kalıcı olmadığını,
Hayatımdaki misafirim olduğunu ikramları alıp gideceğini,
Çok önceden bilmeliydim sevgili....

Seni bu kadar çok kendimden geçecek kadar sevmemeliydim sevgilim...
Hayata karşı kurduğum duvarları yıkmana izin vermemeliydim,
Geceleri kendime dost etmezdim o zaman...
Göz yaşları defterlerime karışmazdı o zaman...
Ben aşk denen şeyin varlığından habersiz olurdum o zaman...
Ama olmadı sevgilim ben sen denizindeki dalgaya kapıldım,
Sen ise sadece o dalgaya biraz daha hırçınlık katıp boğdun o kadar...

..İPEK KALKAN...