8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
971
Okunma
elleri kolları bağlı bir annenin
sütü bile gelmiyor artık
aç ama belli ettirmiyor
yavrusu doysun istiyor
gözlerinden okunuyor sancısı
gecelerin karın açlığı
bakamıyorsun o gözlere
derdi seni alıp gidiyor cehenneme
odasında esrarengiz bir hava
kasıklarında biten dinen bir fırtına
kulakalrında uğuldayan yara
bebeği yok artık yanında
iyi olsun diye veriyor bi albaya
çocuğu olmuyor albayın yıllarca
bakıyor kendi yavrusu gibi
nasıl da kıyıyor o anaya
kendi mutluluğu için satın olıyor bebeği
ayrılmak zorunda kalıyor ana
acısını ne sen nede ben anlarız
bir ucra köşede kıyıyor canına ...
Cevap Yaz