Her birinde hünerinden mühür var
Tellerime dokun içini döksün
Sarmıyorsun diye sana kahır var
Kollarıma dokun içini döksün

Felek çemberinden geçtim sandılar
Mutluktan göğe uçtum sandılar
Düşlerime yelken açtım sandılar
Rollerime dokun içini döksün

Çektiğini el âlemden gizledi
Tutuşan el görse içi sızladı
Onlar tutulmayı nasıl özledi
Ellerime dokun içini döksün

Baştan sona yüreğimin közü var
Her yerinde gözlerimden sızı var
Hakikati haykıracak ağzı var
Yollarıma dokun içini döksün

Katresinde çektirdiğin elem var
Kimyasında çözülmeyen denklem var
S/Edasında vicdanına kelam var
Sellerime dokun içini döksün

Kayıtsız davrandın, bugüne değin
Sönmeyen yangının sebebi sendin
Yâd ellerden sorma, lütfedip kendin
Küllerime dokun içini döksün

Doğruyu, yanlışı iyi seçersen
İnsaf edip benden öte geçersen
Delibal’ın kapısını açarsan
Yıllarıma dokun içini döksün

DELİBAL – Celil ÇINKIR