Nefesimi kesiyor, tedbirlerim nafile
Ecele bahane mi, migren de neyin nesi
Bilen varsa söylesin, nedir buna vesile?
Başucumda okunan, Yasin de neyin nesi

Dostlarım meclisimde, şerefe içiyordu
Gözlerim insanlara, tebessüm saçıyordu
Şaşaalı günlerim, peş peşe geçiyordu
Bulutlardan korkardım, boran da neyin nesi

Sözlerimin alayı, kayıtlı kamerada
Hayattayken görmedim, üçünü bir arada
Ziyafet mi olacak, biraz sonra burada
Etrafımda bu kadar, insan da neyin nesi

Tarifeli uçuşum, talimata uyar mı?
Servet teklif eylesem, yarını geç sayar mı?
Ölçümü alan var mı, bedenime uyar mı?
Bu dikişsiz öznelik, seğmen de neyin nesi

Adıma okununca, minareden duyuru
Kim bana reva gördü, şu daracık çukuru
İstikamet verildi, beklenen yere doğru
Peşimizde bir konvoy, siren de neyin nesi

Hiç hoşuma gitmiyor, yaşadığım manzara
Yaşadığım her anı, kıskanırdı vüzera
İsmime mevta dendi, indirirken mezara
Adım neden denmiyor, unvan da neyin nesi

Andırırken gözyaşı, kiminde sağanağı
Elden ele vererek, aceleyle küreği
Üç beş kişi üstüme, kürelerken toprağı
Yanık yanık okunan, Kur’an da neyin nesi

Dağıldı kalabalık, okuyunca Elham’ı
Telkini bitirince, belediye imamı
Delibal’ın sözüyle, ağlattılar anamı
Yediğim herzeleri, soran da neyin nesi

DELİBAL – Celil ÇINKIR