Bin yıllık eski elbiseyi onardık yamadık.
İnsanın toplu amnezi şöleni
Biraz daha yoksullaştığımızı unuttuk.
Eline iş ve aş yazıpta intihar eden müzisyeni unuttuk.
İşsiz kalmayı unuttuk.

Bıçaklarımızı zımparada biledik.
Patlamış mısır ve meyve pastalarda,
En eski elbiseyi yamadık.

Dünya noel babayı bacalarda beklerken,
Covid- 19 kapımızı çaldı.
Mutlu yıllar, mutlu milyonlar
Eski örselenmiş yıllar, eski elbiseyi yamadık. Kadehleri boş kaldı.

Bir yıl daha hayallerimiz yıkıldı.
Bir yıl daha hayallerimiz küllerinden doğacak.şarkılar kar yağarken güzelleşecek. (Bir dakika ironi gibi kar yok.)

Savaşları ve yoksulluğu unutmalı
Tabaklar ve şarkılarda dertler gömülecek
Hüzünlü ağaçlarda ışıklar aydınlanacak
Sevgiler dünyasında
Biz yine biz olarak kalacağız.
Eski elbiselere çiçek takıp yenilendi
Beyaz açan güller.
Unutmak için..

Dünya sınırlarını kaldırdı bir an
Din, ırk renk ülke ayrımı yapmadan
Tek bir yürek gibi.
İnsanın çelişkilerinde, aklında vicdanında
Daha iyi bir insan daha iyi bir yıl
Elimizde olan şeylerle umutlandık.

Kendi müzesinde kaybolmuş müdür sizlere
Neyi hissetiriyorsa hayat odur.

Eski yılın ışıkları soluklaşırken
Anka kuşu yandı. Küllerinden yeni yıl doğdu. Onca gürültülü yıldan sonraki ilk gün kır gibi sessiz
Tersinden başlayacak zaman
Saniyeler dakikalara dakikalar saatlere
Saatler aylara tırtıl ipek böceğine dönüşürken
Ya biz insanlar..?

31 Aralık 2020
Sinop