hiç iflah etmez ki
Fransız kalmış bir tutkunun esiri
bitimsizken Şeb-i Yelda’sı
bet duyguların sırrıdır
haklıyı haksızın zulmüne uğratması

katmer gibi bir yürekte
saman sarısına çalar yüklenen hüzün
suç aranmaz ki ne kökte
nede solunda şaşkınca çarpan yürekte
su ve toprak bile biçaredir
bir deri bir kemik kalmış gönülde

dolanırken yüreğe yer etmiş hisler yumağı
selamsız sabahsızdır yeri müphem olan sevdaların

haksız bir aşk ateşi kül ederken olguları
rüzgarın insafına kalır toz bulutları
hicranlı sancılar girerken
aslı astarı pak olan gönül bağlarına

içte yeri belirsiz bir lav olur isyanlar
nefesin yetemediği
yağmur dolusu gözyaşı boşalırken
ne elde ne yürekte bir hal kalır
kara çalının dikenlerinden

zorlama bir sevgidir içimize çullanan
fitnenin kol gezdiği
terk edilesi bir şehir boğarken ruhumuzu
hiçbir merhem sağaltamaz olur yaramızı
köhne bir gemi kalkar kalp limanından
sonu baştan belli

gönül meydanı bon boştur
silueti bulunmayan
umutlara hep yağan sulu bir kardır
yüzü somurtkandır
o gamzeye musallat olan gülüşlerin
kızıla çalar yeşilimsi gözler
karanlığı yurt edinirken tebessüm
prangalıdır gönülde yatan aşk

izansız kalmış yürekler şaşkın çırpınırken
rafa kalkmış olur aşk
bu çaresizlikten keyif çalar sahtekar

gözlerin yağışlı deresinde kalp çığlığı
yürek yangınlarında zindanlık bir pusu
terki diyar edince sevdadan
gönül feryatları ile yırtılır aşkın bağrı
gece karanlık geceler uykusuz
silkelenirken aydınlıktan karanlığa
dolun/ay kanlanıyor
yaşamın ötesine bırakılınca vuslat
yüreklere taht kurar firak

sen yeteri kadar konuşmadın mı çalı
bari bu vakitten sonra sus artık…


(31.12.2020) AZAP.. (Kadri Atmaca)