23
Yorum
49
Beğeni
0,0
Puan
1586
Okunma

ay doğarken izbeye
dimağım dönüyordu çözümsüz bilmeceye
bir siren sesi yankılanıyordu
kulaklarıma
martı vaveylalarını andırıyordu kanat çırpan
günebakan geceye sırtını çeviriyordu
zemheri paniği umutlarımla
ayaza direniyordum
kar beyaza da
gözlerini arıyordum
çiğ düşmüş kaldırımlarda
ama bulamıyordum
kendime de gelemiyordum
zira sensizliğin cehenneminde
sorgusuz sual’ sız yargılanıyordum
yakamozlar imbatların eşgüdümünde demlerlerken acıyı
ben naçar kalışıma anlam veremiyordum
ve suskunluğumu zor olsa da
ılgıt ılgıt yüreğime gömüyordum
çile vapurum çoktan kalkmıştı rıhtımdan
ben güvertede çayımı yudumlarken
sigaramı da tüttürmeyi ihmal etmiyordum