SEN VE GELİBOLU….
Üşüyordu bitanem
Gelibolu soğuğunda ellerim,
Uzak diyarlardan gelmiştim,
Beni tanımayanlar diyorlar ki,
Daha kış başlamadı bile.
Bilmez sanırlar beni,
Halbuki bir ayazı vardır Gelibolumun ,
Sadece buz tutan değildir gözden inen yaşların
Ayrıysan hele can yürekli yarinden
Buz tutuğunu görürsün kalbin ile çarşıdaki iç limanın….
Kaç yıl oldu buradan gideli
Ne kadar çok şeye alışmışım meğer,
Daha önce deseler, İnandıramazdı kimse beni
Sensizliğe tamam da,
Benim gözlerinin yokluğuna alışacağıma.
Aklıma bir seni,
Birde yalnızlığımı alıp,
Bu Gelibolu ayazında yorgan yaptım sırtıma…
Üstümde daha senin yokluğunun mahzunluğu
Üstelik henüz, bana arkadaş olacak
Sigaramı almaya param bile yok.
Offff, ulen Gelibolu offfff.
Çekerken yarin yokluğunu,
Birde dumanında gördüğüm
Cigaram da yok…..
Hava soğuk, Gelibolu’nun gecesi ayaz,
Dayan be yüreğim dayan,
Aydınlığa kaldı şurada biraz…..
Yanına simit bile alamadığım çayın sıcaklığından
Çığlıkları uyandırdı beni martıların,
Buz kesilmiş, donmuş dört bir yanım,
FOTO ve ŞİİR :DOĞAN ZELOVA…12 – 01 2015 –