Kabarıyor duygularım mavi gök ağlarken kıyısına koşuyorum ömrümün o yoksul yanına
Bazen yokluğunda ölüp sonra geçmiş anılarım uyandırıyor
Sonra her gün ölüp yeniden diriliyorum
Kah cemre misali toprağa düşüyorum
Kah kanatlanıp bir Kartal gibi direniyorum fırtınalara
Sensizliğin beni vuran bir avcı gibi kanatıyor sol yanımı..
Sen bilmezsin ey insan Sen bilmesin ben hergün sensizlik durağında bekliyorum işte..
Bir değil bin umut sevdiğini bekleyen mahsun bir yetim çaresizliğini konuk ediyorum gönül sarayına..
Hey yoluna canım esirgemediğim seni nasıl anlatabilirim ki bir şiirin mısralarında..
Bak insanlığın varlığından buyana dünya Semah dönüyor aşkın divanında.
Ben sustum
Ama toprak susmadı.
Ben sustum denizler, okyanuslar susmadı.
Ben sustum mavi gök susmadı.
Ben yandım yürek volkanında külüm susmadı.
Kalemin göz yaşı
Kamil Üci