ÇİLE DÜNYASI

İnsanın ızdırabı doğunca başlarmış
Ağlayarak doğarmış bu yüzden
Sanki bilircesine başına gelecekleri
Birisi söylermiş ona bütün gerçekleri
İnanmak istemezmiş bu söylenenlere
Kulak asmazmış bir tekine bile
Güler geçermiş tüm saflığıyla
Çocukluğundan gelen heyecanıyla
Kendisiyle ilgilenen tüm sevdikleri
Ebedi görünürmüş gülen gözlerine
Tozpembe gözlüklerle seyredermiş dünyayı
Telaş ve sıkıntıları oyun sanırmış
Nasıl oynandığını merak edermiş
Dalar gidermiş çocukluğun sevdasına
Rahat ve üzüntüsüz olmak ne de güzelmiş
Büyüyeceğini aklına hiç getirmezmiş...

Zaman bu ya akıp gitmiş seneler
Büyümüş küçük çocuk olmuş bir delikanlı
Eskisinden daha da pek fazla heyecanlı
Dilediğini yapmak istese de ne çâre
Sorumsuz olamazmış artık eskisi gibi
Bir yanda âcizliğiyle kendi varlığı
Öte yanda kendisini kuşatan çevre
Göstermiş kendini adam olmak kaygısı
Başlamış hayata artık saygısı

Derken sevdalanıvermiş birine
Kara sevdaya tutulmuş aşkından
Kalmamış hiçbir farkı şaşkından
Düşünemez olmuş artık bir şeyi
Aklında hep o varmış sevdiği
Yazmadığı ne mektup kalmış ne de şiirler
Dağıtmış kendini derbeder olmuş
Günden güne gittikçe sararıp solmuş...

Terk edivermiş bir gün onu sevdiği
Kendine gelivermiş aniden
Ne kadar aptalmışım demiş sahiden
Görmüş dünyanın kaç bucak olduğunu
Anlamış aşkın vefasızlığını
Aşka karşı inancını yitirmiş
Sevda çağını hüzün dolu bitirmiş
Her şeye olmuş üzgün ve kırgın

Aşık olmadan evlenmiş bir gün
Böylece karışmış çoluk çocuğa
Hayat kavgası tek düşüncesi olmuş
Engeller, zorluklar çıkmış önüne
Yılmamış katsa da geceyi gündüzüne
Yaşamış gitmiş böylece bir ömür boyu
Sürecek diye sevinmiş soyu

Tutmayacaklarını biliyormuş ama,
Gene de evlatlarına nasihat etmiş
Anlatmış başından gelip geçeni
Sonra da dünyayı terk edip gitmiş
Bir yolcunun yolculuğu hüzünlü bitmiş...


Şükrü Atay

1977 - Mazide Kalan Şiirlerim