Nehrime akacak yağmurum yok biliyorsun
güneşimi çoktan tükettim
gündüze yoksulum aceleci bir çocuk
nedensiz kırdım içimi saran kollarını
gülenim çok; varsın olsun ağlamak yakışmaz yakama



ağlamak yakışmaz sana yaslandıysan omzuma
gözyaşların ile yıkanmasın yakam yeter dur
sesin içimi deşiyor artık sus
nehir olup akma içime ne olur
bu dert beni de dermansız yaralara salar
azar şimdi deniz yakamızı ters yüz etsinler ne olur



içimi deşecek bir şey bulursun elbet
kirlendiysem de sayende ellerim kan değil mürekkep belki
zamanı nerede bu aşkların talihini kim doyuracak ki ağlar çocuk
mekânsız bu şehir yaşatmaz insana mutluluğu asla
soracaklarım uzak bana gideceklerim de yok üstelik



Dönüşümden tanısınlar beni
kaç yüzyıldır uzağım sana
sen uzaksın yıldız ötesi aşklarla
zamanı tükettim işte al seninim kollarına
omzumda duruyor resmin bak
şımartılmamış bir aşkım var
gülen yüzüm sana dönük
içimi kesiyor her türlüsü hüznün




23/07/Karataş