Her bahar, sürgünler yol alır yüreğimde
Geride hüzzam yolculukların tortusu kalır
Hasretin; Damıtılır laminaryalardan
Sarnıcımda nisan yağmurları birikir
Biriken damlaları çölüm alır

Dudaklarımda sonsuz şarkıya döner adın
Kulaklarım da dalgaların uğultusu
Kaldırımlar, gözlerimden iki şebnem alır
Bu fırtınadan avuçlarımda
Sadece denizkestaneleri kalır

Girdabında döndüğüm aşkın alır beni
Alır götürür adını yazdığım kumsallara
Asar falezlerde bir kayanın yamacına
Alır götürür beni dalgalara türküler
Köpüklerin öptüğü çakıl taşlarına vurur

Her bahar, yangın başlar damarlarımda
Tutuşur gönlümün kuytusundaki düşler
Aydınlatır sonsuzluğumu,
Yağmur artığı şimşekler.

Karanlıklar maviye döner.
Gözlerine, yakamozlarını döker yıldızlar
Türkünü söyler serin akşamlarda rüzgâr
Baktıkça maziye, içime sızı çöker

Bir yaprak kımıldar hafiften
Yol alır kendi sonsuzluğuna
Dönüşü olmaz gidenin gaipten
Kâr etmez musonlar susuzluğuna

Zemheride yol alır içimde kardelenler
Maviye ve umuda yelken açar
Sürer amansız yolculuk sürer gider
Nevruz yanana kadar sürer

Zamansız bir cemre düşer bozkırlarına
Kendiliğinden bir çiğdem açar
Servilerin serinliğinde serçeler ötüşür
Kırlarda yan yana iki uçurtma uçar

Irmaklar yürür bedeninde,
Anlatamadığın sevgilere akar
Her bahar bedenimde kırlangıç fırtınası
Kim bilir mevsimlerinde kaç sonbahar saklar

Kaç yelkenli yol alır sükûnetinde Akdeniz’in
Yaşanır kıyıların kuytusunda yalnızlıklar
Olta kaçkını ıstakozun sevincidir gözlerim
Demini kayaların iyodundan alan dilim
Düş kırıntılarında adını sayıklar

Adını sayıklar sessizliği dinleyen martılar
Bir sürgün yürür yüreğimde güneşe doğru
Şarkılar söyler yüreğim, albatrosun kanatlarında
Damarlarımda yangınlar başlar
Yol alır içimde kardelenler
Kopar içimde kırlangıç fırtınası

Bolat Ünsal / Cennetimdeki Yasak 2012