20
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1293
Okunma

Canımdan bıkmışım, yüreğim sayrı,
Yarından umudum kalmadı gayrı.
Seneler boyunca o yârden ayrı,
Yaşamak denirse, yaşadım anne.
Ayrılık acısı, tunçtan bile sert,
Altından kalkamaz benden başka fert.
Sessizce yapıştı, çaresiz bir dert,
Zavallı gönlümde taşıdım anne.
Günden güne artar, sıkıntım kat kat,
Şu yalan dünyada görmedim rahat.
Batan güneş gibi, biterken hayat,
Ömrümü yıllara döşedim anne.
Bir bilsen neler var serimde saklı,
Hep mahkûm edildim, olsam da haklı.
Bulunmaz nimettir, insanın aklı,
Nihayet onu da boşadım anne.
Annemsin, gel benim derdimle karıl,
Seviyorum diye ne kız, ne darıl.
Kucak aç oğluna, sımsıkı sarıl,
İçimde yangın var, üşüdüm anne.
25.07.2008
Ayak mısraı haricinde tamamen kök kafiye ile yazılmış ikinci şiir denemesi...