Gitmek… Bazen dilemek evet…
Hissettiklerimizden el etek çekmek

Bazen ne kadar kolay gelir düşlerimize
Hülyasız düşüncelerin ikliminde
Kendi sessizliğimizin serzenişleriyle…

Merak etme kimseler sesini duymayacak,
Seni kalbinin dışında hıçkırıklara boğmayacak…
Kalmasın yaşanmamış, hal ekseninde bir haykırış,
Neticesinde ruhunun iz sürdüğü ötelerin şevkiyle…

Kalbi daralmalar, ruhi yanılmalar,
Vehimlerin yozluğundan kaçışlar ancak seninle…
Ne yıldız ve ne de ay sadece kendi seyrinde hilkatiyle…
Sen, kimliğin örtüştüğü edebin rüknüyle muhabbet eyle…

Yalnızca sen halinde yaşıyorsun sanma,
Yalnızlığın sokaklarında adımların şevksiz nazarıyla,
Dilek ve beklentiler kalbe geçit vermezse,
Tefekkür eyle, hikmetiyle kanaati ziyaret eyle…

Maden ki naif kalbinin kırıklarıyla hüzünlüsün,
Sen gönül verdiğinle bu kadar fakir muhabbetli misin?
Oysa sen zenginliğinle şefkatin adresisin,
Sen cihanın öznesi, aşkın payesi, hamiyetin kalesisin…



Mustafa CİLASUN