Seni anınca, neden içim içimi yiyor,

Yüreğim kanatlanıyor sessiz uçuyor,

Ürpertiler davet alıp seni anlatıyor,

Sürur ruhumla şevkin aşkını yaşıyor.



Şimdilerde keyifliyim cazip haldeyim,

Düşüncelerimle bereketin iklimindeyim,

Çiçeklerin adresi düşlerin seyrindeyim,

Senin aşkınla kelebeğin hafifliğindeyim.



Ne uykum kaldı nede iştahım ben aşığım,

Nesilleri hasret çektiği hazzın baharıyım,

Yıldızların uzandığı, mahın selamla andığı,

Gecelerin aydınlığı, umutlar sakağı oldum.



Yıllarca halime refakat eden hüzün gitti,

Ruhumun hicranında haykırışlar terk etti,

Kalbim ahenkleşti, sinem serinliğine erdi,

Senin aşkınla yaşamak ziyadesiyle güzeldi.



Ne kadar zamandır dilim sukut nöbetinde,

Yüreğim şarkıların nağmesinden aksedendi,

Sokakların melül yaprağı, halimin resmiydi,

Artık mevsim değişti baharın seninle şakıdı.



Hani dile gelirde beyanda taaccüp edilir ya,

Ölsem de gam değil diye sineden sökülür ya,

Aşk kendi ikliminde vuslatı insana anlatır ya,

Ruhun serencamında hevesin renkleri var ya.



Artık ne anlatayım ki sana kemani çalıyor ya,

Udun perdesinde şairin meramı anlatılıyor ya,

Aşk kıtaların ortak dilinde terennüm edilir ya,

Ölümün güzelliğinde tefekkür hali kuşatıyor ya.



Zaman belli, mekânlar ne kadar farklıda olsa,

İnsan adamlık babında hasletlere vakıf olmasa,

Nisanın toprağı şefkatin damarı anlaşılmayınca,

Aşk teranesi ayyuka çıksa sema ağlıyor bakınca.



Onun için sen sev lakin öncelikle bilincine güven,

Hamiyetin haysiyetini ötelemeden azimete gelen,

Sadakatin itminanlığında sürurunla kalbi kuşatan,

Sev dağlarıyla anlamlaşan, aşkı ruhuyla yaşayan.







Mustafa CİLASUN