KYBELE’NİN KIZI
Ben bozkırım;
Su’suzum çöl’üm kır’ım
Yağmura hasret düşlerim
Güneşin öz evladı
Gözbebeğinde kavrulurum..

Yalındır katıksız sevdalarım
Kıraç toprağım gibi,
Anlamam,bilmem öyle
Dalgalı akıntılı sevmeleri
Alışık değilim, boğulurum..

Toprak kokusu ellerim
Buğday başağı tenim..
Analarım;
Harman yerinde doğurur
Rüzgarım serttir, acıdır
Pıtrak dikenli nasırlarım
Ekmeğim dürüm, yemeğim bulgur..

Umudun,emeğin arsızıyım
Direnirken ekmek için, aş için
Yılmadım asırlardır,
Asidir ruhum..
Gözlerim aşiyan değil
Başka renk tanımam,
Güneşin aşkına inleyen
Sarı sızıyım..
Binlerce yıl ezelinden
Frigya’dan bugüne
Bu topraklara süt veren
Bedeni başak kokulu
Kybele’nin kızıyım..

Doğduğum otağ’ıma
Anam toprağına
Yaşamın kutsallığına inançla
Nakışlar işledim, tırnağımla
Üzerine,
Akıtıp umudum terini
Bozkırın kavrulmuş,kurak bağrına!..

💚__Nevin Gündüz