bütün gülüşler çıkmaz sokaklara çıkarmış

unutma ve

unuttuğun anılarınla gel bana

....

şimdi kurşun geçirmez bir yelek olsun isterim

üzerime giydiğim suretin

üzerimde mi sanırsın şimdi

o küf ve asit kokan odalarda

unuttuğum ve belki de kasten unuttuğum

kimliğim ve

kimliğime sakladığım o derin sancı

....

bütün gülüşler tek başınadır

aslında yoktur

sevinçlerimizi astığımız sokak lambaları

gülmekse kül rengi bir metafordur

çünkü henüz çözülemeyen denklemler

girmiştir yatak odalarına

girmiştir ve sen

dans edersin perdelerinle durmadan

tarih-öncesi yaratıklar çizersin

terkedilmiş tenine

ve ben gelirim sonra

üzerimde çakıltaşlarının masumuyeti

ben gelirim

görmek için çeyiz sandığını

ve o kırılmış aynalardaki sırrını

....

ben gelirim

sen gidersin