’’Üstü kalsın’’ diyeceğiniz hayatta
bütün hesaplar bendendi.
Açılan yanlış hesaplar
Bağdat’a kadar bile gidemedi.
Emanet bir elbiseydi sanki sevgi
Birazdan kalkıp gidecek misafir gibiydi.
Seviyormuş gibi rol yapan
oskarlıklar da vardı tabii..
Ondan ötesi reklamdı
haberlerden sonra izlendi.
Her şeyin sigortası
kredisi olduğu halde
itinayla taşıdığım kalbim
hep irtifa kaybetti.
Yine de suyu elimle içip
terimi koluma sildim
Acıyı dibine kadar
sevinci doluncaya kadar yaşadım.
Klişe lafların arkasındaki
iki yüzlülüklerin karaya vuruşunu
hayretle seyrettim.
Asalak yaşamların fiğuranı değil
kendime yakışan hayatın baş rolündeydim.
Kendimi vurdum yola
yokuşu da gördüm çıkmazı da.
Cam kenarında gördüğümü
saklasam da can kenarımda
’’Allah yolunu açık etsin’’
diyen olmasa da
kendime iyi yolculuklar diledim.
insan yorgunu yaşamda.
Bazen bir yutkunuş bazen bir hıçkırıkla.
Selam çakıp yaşanmışlıklara
şiir gibi okuyup şarkı gibi mırıldandım
hiç arkama bakmadan sahil boyunca..!


Ferdaca