Acıtıyorsun canımı zaman zaman
Ağzında büyüttüğün ısırgan otlarına dolanıyorum
Gül suyu içmek isterken dudaklarından

Yav he he!
Büyüyüp küçülmüşsün sen
Boyunun kaç katı okuduğun kitaplar?
Ama biliyorum
Başucundaki yalnızlığın bir sayfa
Anımsıyorum da
Hayatı kustun üstüme
Zirzop bir mutlulukla
Gözyaşlarını kimbilir nereye saklamıştın
Elinde çiçekli bir torba vardı
Birbirine yamanmış kumaş parçalarından
İçine küçük yalanlarını sakladığını
Sonradan öğrendim
İyi ki öğrendim
Sandığımdan da büyük çıktı gerçeklerin

Şimdi sen
Bütün aşklar yalan, rüya, hikaye
Masal bunlar diyorsun
Bir tenin bir tene nasıl tutunduğunu
Görmemiş olsaydım bu hayatta
Ben de senin gibi
Bir varmış bir yokmuş derdim
Gerçekten ellerim yok mu sanıyorsun
Saçlarını avuçlayan
Bir kalbim yok mu uğrunda çarpan?

Yav he he!
Düş bahçelerinin kelebekleriyiz
Çalılıklarda saklanan ateşböcekleriyiz
Ama iyi ki öyleyiz
Ya bunlar da olamasaydık
Hangi umut çıkarırdı bizi
Yalnızlığın karanlığından?
Sevilmediğimiz onca zamana inat
Bu viran bahçeye güller dikeceğim
Daha çok kelebek
Daha çok ateşböceği olacağım

Yav he he!
Zor bir kış geçirdik
Şimdi aylardan Mart
Bir bahar bile yaşamadan ölecekmiyiz sanıyorsun?
Papatyaları
Çiçeklenecek dalları küstürme
Çok Mayıs‘lar yaşadık ayrı
Bu Mayıs sesimi al
Dilek taşına haykır sevgimizi
Çatlayıp ortasından
Kamelyalar, süsenler ve nilüferler
Saçılsın bağrından
Dilemezsen
Gerçek olur mu sanıyorsun…?

Yav he he!
Büyüyüp küçülmüşsün sen
Boyunun kaç katı okuduğun kitaplar?
Yaşayacağın koskoca bir ömür
Olduğunu bilmeseydim
Bir de ruhlarımızın ayrılmaz olduğunu
Söylediklerini kabullenirdim
Ruhum ayrılmadıkça
Bedenim sende
Tutun diyorum sana
Ruhum
Gidinceye kadar tutun…