Zafer Kibar hocam
Koca yürekli adam
Yine oturuyor sonbaharda
Sararmış yaprakların karşısında
Yaşatamaya çalıştığı evin camında
Yine kimse yok yanında
Seyrediyor pencereden rüzgarın savurduğu yaprakları
Yazıyor yine geleceğe miras kitapları
İsyan hiç etmez benim gibi yırtmak istemez sayfaları
Onun evi bayrağa bakar aya bakar güne bakar
Onun yüzü bilgi saçar onun gözü ilham katar onun sözü tecrübe verir insana
Yanağını dayamıştır eski evinin buğulu camına
Bazı sözleri dönüşür cehennemde ateş yumağına
Bazı sözleri rahmet olur ölmüşleri toprağına
Dalar gider pencereden baktığı kuru dalın düşen yaprağına
Taviz vermez en büyük sermayem dediği karakterinden
Bakarken Çamlıdere’ye eski evinin penceresinden

Bahsetmeyi çok sever Ortadoğu’dan Tunceli’den
Nasihat çıkarırsın onunla yaptığın her sohbetinden
Birde muhabbet açılırsa Namı Kemal’den, Neyzen’den
Aşka dostluğa sevdaya boğulursun saygıdan sevgiden
ZAFER hoca bakarken eski evinin penceresinden
Sen o anlattıkça temizleniverirsin kininden nefretinden
Dinlemek lazım o anlatırken onu can-ı gönülden

Bakarken Çamlıdere’ ye eski evinden penceresinden
İçinde fırtınalar kopar ama rüzgar bile esmez gülen yüzünden
Bu mısralara serbest ölçüde Üstadım Zafer hocama benden


ZAFER Kibar hocama ithafen yazılmıştır
28 Kasım 2020
Uğur Aktar
Allah dostluğumuzu daim etsin hatamız olduysa affola