Olmayanlarla o kadar meşgul ki usun
Varlarımdan bihaber yaşarsın
Ya verebildiklerim kadarını dökerim avuçlarına
Ya da hiçler hanesine bana dair bir çentik atarsın

Bence
Tartışmaya yok hacet
Koca kavgaların dalgasında
Cansız beden yığını olmaya ne gerek

Halbuki varlarımızı toplasak bir sofraya
Tadına vara vara
Lokma lokma
Doymanın hazzıyla
Adımıza tahsis yediveren bahçemizde
Dolaşsa süresiz bir kahkaha
Olmaz mı

Ki gün gelecek
Gerçek hiçliğe yatacak bu beden
Bildiklerini satamadan değerince
Tek bir adımla gömecek hepsini serinliklere
O gün belki ardımda kalıp bakacaksın
Ya da benden önce gidip
Açıp kapıları ardına kadar bilmediklerimle tanıştıracaksın

Öyle birgün olacak ki o gün
Ağırlığımın yokluğunu fark etmeyecek kaldırım taşları
Hava hiç yüksünmeden başkalarına verecek hakkım olanı
Bir tek saç telim kalmayacak kokumu taşıyan
Odalarımda dolaşmayacak dünde yaşayan

Bütün sevdiğim yemekler
Tadından hiçbir şey kaybetmeyecek konduğu tabaklarda
Yine su endamıyla akacak
Güneş yerinden doğacak
Kayan bir yıldız dışında
Yıldızlar yine yerinde duracak

Tek kalan anı silsilesi resimler olacak bana dair
Onlarsa saniyelerden başlayacak anlatmaya beni bizi
Vesair
Ki bir kibrit çöpü alevine bakacak canlılığı
Ya yakacaksın ellerinle varlığımı
Ya da "hiç değildi" deyip özlemlerle kovalayacaksın anıları

Unutma ey sevgili
Ben ki
Hergün hiç olmaya baş adayım
Bırak yoklarımı sayıp dökmeyi
Saniyelerde yıl olalım...

ASLI DEMİREL...