ÜMÝT ÖÐRETMEN

Öðretmen deyince aklýma gelen
Muhteþem bir ana Ümit öðretmen
Karanlýða düþman, ýþýða gülen
Ýnsanlýktan yana Ümit öðretmen

Nerede rastlasa hal, hatýr sorar
Olumsuzluklarý hayýra yorar
Kötü gidiþatýn belini kýrar
Layýk þeref, þana Ümit öðretmen

Alýn açýk, baþ dik, kendinden emin
Eðitim uðruna etmiþtir yemin
Yüzlerce filize yarattý zemin
Can veriyor cana Ümit öðretmen

Sempatik, güleçtir gönlü çok zengin
Bilgi deryasýdýr nasýlda engin
Bu toplumda çok az bulunur dengin
Ýstersen sor, sýna Ümit öðretmen

Fakültenin yolu, o ilk temeli
Baþarýlý insan onun emeli
Hayýrdua azdýr neler demeli
Sözler yetmez sana Ümit öðretmen

Asil bir tüktür o baðlý vatana
Binlerce teþekkür, rahmet atana
Lanet der devlete kurþun atana
Yanar akan kana Ümit öðretmen

Atatürk’e ayrý önem veriyor
Beðenmeyenleri nasýl yeriyor
Dil uzatýrlar der içim eriyor
Yobazlarý kýna Ümit öðretmen

Yüzlerce yavruya analýk eder
Ne bir tek azarlar nede kin güder
Yurttaþlýk borcunu kat be kat öder
Anzeri der örnek dalýnda lider
Varýr mutlu sona Ümit öðretmen

Ýki çocuðumu da özel okulda özel bir itina ile eðitip yetiþtiren, adeta hamura þekil veren Ümit öðretmenime vefa borcum diyerek yazmýþtým. Atatürkçü, aydýn tüm öðretmenlere en derin saygýlarýmla

Ozan Anzeri