3
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
613
Okunma
Sığamadım bu dünyaya
bir türlü yıldızım barışmadı
insanların derin uçurumlarında,
ben değil, kalbim atlamıştı
Sahte bir mânâdır devşirilen
Hakikat uykusunda, hayaller uçamıyor
Artık bekleyen kimse yok insanlığı,
Oysa insaniyettir son ümit
Saçların beyaz gölgelere büründüğü
Günlerin tazeliğini yitirip buruştuğu
Kar tanelerindeki hikmetlerin konuştuğu
Ân gelince, ben susarım, kalbim susar
Kapıların ardındaki bakışlar
Gerçekliğini sorgulatır dünyanın
Elimde kalanlar da terk edince,
Ancak o zaman yaşadığımı anlarım
Sahte hikâyelerde yoktur gözüm
Belki bu yüzdendir hüznüm
Bir yabancıyım bu dünyada, sürgünüm
Ne de olsa fâniyim, ebediyetedir arzum
Zeynep Zuhal Kılınç
5.0
100% (3)
Cevap Yaz