Kaç zaman oldu senden haber almayalı,
Ne gören var seni,
Ne duyan...
Neredesin şimdi?
Bir bilinmezliği tercih ettin gittin!
Zamanın dehlizi ikimizi de yuttu.
Ah Azize!
Senden sonrası tufan,
Göremiyorum gelecek adına hiçbir şeyi.

Anlamı yok takvimlerin,
Günler geçiyormuş önemli mi ki ?
Artık saymayı bıraktım günleri, ayları, yılları...
Düşünmek istemiyorum yaşanılan onca hikayeyi,
Buza sardım senden sonrasını,
Dondu kaldı sanki her şey.
Senden sonrası mı?
Yaşanıyor ve bitiyor.
Ben de bitiyorum Azize!

Bizim hayatımız da kelebeğin ömrü kadarmış,
Bir varmış,
Bir yokmuş...
Var olanlar geçti,
İyiler heybeleriyle gitti.
Kalanlar öyle acımasız ki!
Anlatmaya dilim varmıyor Azize!

Öyle çok direniyorum ki hayatta kalmak için,
Yokluğuna alışamadan,
Yeni yolculuklarla sarsılıyorum.
Gecenin karanlığı gün ağarınca anlaşılırmış,
Karanlıktan sonrası gördüklerim,
Savaş sonrası şehirler gibi.

Gönlüm öyle yorgun, öyle dağınık ki,
Yaşama dürtüsünü her geçen gün kaybediyor.
Her gün mucizeyi arar oldum.
Bilemiyorum,
Bilemiyorum Azize!
Hayaller gerçek olur mu?