Mevsimle yarışıyor, zavallı kalbim solgun,
Düşen yapraklar közüm gözden taşarken sevda.
Kirpikleri yumuyor, arıyor albüm ölgün
Kısır bir döngü yüzün, gözden taşarken sevda.

Parçalara ayrılır, hayatın son bağları,
Dönüşü olmaz ömrün, kaçınılmaz çağları.
Tabiatı köledir, yakarır gök dağları,
Üryan çevrinir özüm, gözden taşarken sevda.

Dört mevsim toprak özde, renkler sual edilmez,
Birliğin içinde giz, vasıl olur erilmez.
Biçare beden korda, zerre huzur ekilmez,
Peyda olur o sözün, gözden taşarken sevda.

Evrensel bir öğretmen, bağban olur çalıma,
Bir teselli sunar ki, meydan okur varıma.
Kutsanmış şıra dilde, yakar şifa karıma,
Nefesim keser közün, gözden taşarken sevda.

Aykızım hak değil mi, gönlü yakan çıramız?
Bükülsün zaman günde, iki cihan aramız.
Aşk-ı niyaz edelim, kevser alsın harımız.
Çağlayıp akar tülüm, gözden taşarken sevda.

Leyla Koçak Oruç
4 Kasım 2020