İsimsiz bir serçe
Konuş benimle
Onlar gibi yargılama beni
Sakın anlayamazlık etme...!

Kurutuldu sonunda ümit nehri...
Yeniden kanatlarımı hissediyorum şimdi
Beni en iyi sen anlarsın
Senin gökyüzüne yürüyorum şimdi...

Ve karanlık gibi demiyorum gelecek
Uçup hayallerimin ötesine
Apansız ve soylu sürülerle kanat çırpıyorum...

Limandan ayrılan trenlere verdim sırları
Bir gariban yolcunun ,bir hüzünkârın, bir unutulmuşun
Kimliğini çaldım
Alıp gagamın arasına, yuvamın baş köşesine astım...

Serçe sıkılmadın dimi gevezeliklerimden
Onlar gibi yüzünü esirgeme benden
Sesini yasaklama
Ben dostunum senin serçe
Kanatlarımı çaresizliğe bulama...

Artık ara sıra uğrarım yanına
Gökyüzünün bu en sıcak yerine,senin sesine
Ve kimsesizliğimi giderip,yalnızlığımı incitmeyen
Nefesine...

lacivert 2002