Yaşadığımız coğrafyada
Aymazlığın tentesine sıkışmış umut,
Can hıraş çığlıklar kuşatmış dağları
Kızılcık şerbetine banmışlar
Çocukların yürek seslerini.!
İzmir kanıyor, yıkık sevgi duvarları..

Depremin ayak izlerine
Yenik düşmüş taze umutlar,
Haneler üşt üste yıkık
Sözler tozlara karışmış
Boğazlarda, kördüğüm olmuş çığlık..

Yüreğim’de fay kırıkları
Dilimde sancılı depremler
Molozlara yenik düşmüş insanlık
Dudağımda öfkeye sıkıştırılmış
İhanetlerin kahrolası isyanı
Hırsızlık ayyuka çıkmış..

İzmirde;
Uykuya doyulmayan
Duyarsızlık. bozuluyor;
Depremin dipten gelen
O korkunç gürültüsü ile.!
Yıkılmış taş duvarlar,
Gül bir yana, kül bir yana düştü....

Ağızları salyalı mahluklarda
Hınca hınç nefret naraları.!
Çan gibi çınlatıyor kulakları
Mayası bozuk dindarların
Her yerde düş kırıklığı.!
Param parça, akılların, yongası....

Abdullah Oral..