Mart aylarında giden göçmen sevdam..
...
Gelirdin sen her Eylül’de hani..
Tutardın yüreğimin ellerinden..
Bayram yeri olurdu buralar..
İçimdeki çocuk şenlenir, kadın güzelleşirdi..
...
Geldiğin her Eylül’de..
Uzun uzun, sımsıkı sarılırdık biz..
Kemiklerim doyardı sensizliğe..
Bedenim varlığınla yeniden can bulurdu..
...
Sen Eylül’de gelirdin ya..
İçim içimde sığmazdı da..
Güller açardı yanaklarımda..
Sen bir dal almaya kıyamazdın hani..
...
Eylül’de gelirdin sen..
Önce Eylül bitti, sonra Ekim..
Kasım da bitti..
Gelmedin..


...
(dönüşüne umut dedi bendeki sözlükler.. umut ayak seslerinde.. umut.. ben umudu unuttum.. ben yokluğunda birçok duyguyu unuttum.. hayatımda anlamını yitiren her şeyin sende anlam bulmasına ben mesulüm.. fazla büyüttüm seni içimde.. çünkü sen buna değerdin.. sen buna değersin..)