BİZİ YALÇIN DAĞLARA ÇEKEN BİR YANIMIZ VARDI

Bizi yalçın dağlara çeken bir yanımız vardı
Kızıla çalan rengiyle sabah yeli esiyordu
Keklikler sarp kayalarda ötüyordu, melodik bir tat bırakarak.
Ve sessizliğe hançer gibi saplanan seslerimiz yankılanıyordu
Her birimiz yaşanmamış hayaller savurarak  vadilerden geçiyorduk
Ve her birimiz yudum yudum zamanı içiyorduk

Bizim öyle  büyük isteklerimiz yoktu
Gelecekten ürkmeden yürümek  istiyorduk
Öylece keskin taşlarda törpülenen bir ömrümüz vardı
Hayallerin peşinde yeni hayaller yorduk

Zümrütten düşlerimiz  elmastan gözlerimiz vardı
Bir şahin bakışında öylece uzuyorduk
Bizim öyle eşkıyadan korkan yanımız  yoktu
Oysa kurşundan sert sözlerimiz vardı
Her aksam talana uğrasak bile
Gelecekten korkan bir yanımız yoktu
Şarkın esrarında kıvrılan bir ömrümüz  vardı
Gem vurulmaz umutlarımız kopuyordu zincirlerinden
Oysa biz çetin bir iklime sevdalıydık
Öylece yaşama meydan okuyan bir ahdimiz vardı


Kar tanesi berraklığında  gönül güzelliğimiz vardı
Bu yalın dünyamızda  ayazdan titriyorduk
Karanlıktan ürküyorduk çünkü biz vadilerde yaşıyorduk
Ve hep zirvelere yürüyen  hasret taşıyorduk

Yorulmazdık umuda giden andımız vardı
Karşı konulmaz sevda rüzgârında savruluyorduk
Ölümsüz aşkımızdı göğsümüzde taşıdığımız
Bulutlara yükselecek inancımız vardı
Bizi biz yapan insanlık onurumuzdu.
Damarlarımıza sığmayan, deli kanımız vardı.
Bizi yalçın dağlara çeken bir yanımız vardı.

Ecir DEMİRKIRAN Vurgun Yüreğim