Aklım karışık…
Herkesim…/ hiç kimsenin kimsesiyim
Her şeyim ve fakat hiç kimsenin hiçbir şeyiyim
Her yerdeyim -haşa tanrı değilim- ve fakat hiçbir yerde değil gibiyim
Herkes bana bakıyor gibi de -görmüyorlar-
Hiç kimsenin umurunda değilim
-Kimsede umurumda değil benim-
Hep birlikteymişiz gibi de…/ sanki yalnız gibiyim
Her gün yağmur yağıyor da
Üzerime bir tek damla yağmur düşmüyor
O kadar çok gülüyor…/ o kadar çok gülüyorum
Ve fakat
Hiç durmadan hıçkıra hıçkıra ağlıyor gibiyim oysa
Her gün…/ her an ılık bir bahar gibi okşuyorum da seni
Elin elime hiç değmemiş gibiyim oysa
Ana kucağına yatırır gibi
Güneşin sıcağına yatırmışım da kendimi
Ve fakat…/ her nedense buza kesmiş gibiyim hala
Herkes ve her şey gibiyim
Var gibiyim ve fakat yok gibiyim oysa…

Aklım karışık…
Ölen çocukların başında kar gibi soğuk olup, donasım
“ölenle ölünmez” diyene damperli kamyon gibi dalasım
“yaa! sabır” diyene kafa göz girişesim
Askıdan indirip indirip
Hüzünlü… Dertli… Kederli… İçli…
Üzgün bir hal gibi kendimi giyinesim
Sokaklara çıkasım
Salya sümük ağlayasım var bu gün
Ve fakat…/ az önce sokakta karşılaştık da sanki
Sen bana…/ evet evet …/ sen bana
Ben de sana bir güzel güldüydüm gibiyim oysa
Kalbimde bir umut, bir umut…
Dudağımda bir tebessüm, bir tebessüm…
Ne oluyor böyle
Anlayabilmiş değilim

Dedim ya… Aklım karışık…
Kafamın içinde kuralsız kaidesiz uçuşan şiir kuşları…

Şubat 2020