Kağıt bir sandala mı yükleyim umutları,
Bilinmez ummanlar da kayıp bir ada gibi duran sevdam.
Yolunda nem kaldı feda edebileceğim
Yarınlar doğmayacak prangalı karanlılardan

Biliyorum,
Denizde dalgalı,kaypak adımlar yoruldu
Bir o kadar yakınken sen bana
Aslında yollar sana o kadar uzundu.
Duyamıyordun
Göremiyordun
Yangınlarımda yanamıyordun.
Çığlıklarım yollarında ürkek adımlarda kayboluyordu
Duymuyordun.
Ellerimi uzattığım ellerin dokunamıyordun

Yakın olduğun kadar uzaktın
Bakabildiğim kadar uzaktın
Uykularım kadar yakın.
Sen içimdeydin ben dışındaydım bu aşkın.

Ben kağıt sandala yüklemiyorum artık umutlarımı
Seni görmek için seferber etmiyorum uykularımı.

Sen hep uzaktın yakınlığımda
Artık yakınlığımda yok
Zıt olan bir şey yok bir daha
Uzaksan uzaksın.yakını yok artık
Çünkü,
Günü doğduramadık bu sevdada
Yolların hep uzak hep karanlık....